SŁONE LATO

Debiut reżyserski Rebecki Lenkiewicz, autorki scenariusza IDY, za który otrzymała nagrodzonej przez Europejską Akademię Filmową za scenariusz IDY. Wprawiona scenarzystka i dramaturżka brytyjska współpracowała nie tylko z Pawłem Pawlikowskim, ale również z Sebastianem Lelio (NIEPOSŁUSZNE), Steve’em McQueenem (antologia MAŁY TOPÓR) czy Marią Schrader (JEDNYM GŁOSEM). Swoim nazwiskiem podpisała również scenariusz do filmu ŚCIEŻKI ŻYCIA, który znajduje się w sekcji First Things First. To była kwestia czasu, aby scenarzystka z tak bogatym i różnorodnym portfolio spróbowała swoich sił w reżyserii. 

Film SŁONE LATO, który brał udział w konkursie głównym na tegorocznym Berlinale, jest oparty o bestsellerową powieść Deborah Levy, którą Lenkiewicz pokochała od pierwszej lektury. Opowiadała o niej, że „to niezwykle kobieca literatura” i w tym duchu Lenkiewicz poprowadziła swój film. Porównanie go do zderzania TAMTYCH DNI, TAMTYCH NOCY z CÓRKĄ wydaje się nieprzypadkowe – SŁONE LATO to kino zmysłowe, ale jednocześnie z niezwykle wyrazistymi bohaterkami targanymi silnymi emocjami. Lenkiewicz przenosi nas do Almerii położonej w Hiszpanii z kliniką, do której trafia studentka Sofia (Emma Mackey) ze sparaliżowaną matką Rose (Fiona Shaw). Dziewczyna czuje się odpowiedzialna za swoją rodzicielkę, choć nie ma przy niej przestrzeni dla siebie. Próbuje jednak złapać oddech w trakcie kuracji matki spacerując po nadmorskich okolicach, poznając localsów i wchodząc w intymną relację z bezkompromisową podróżniczką Ingrid (Vicky Krieps). W Sofii rodzi się coraz większe pragnienie niezależności za sprawą randek z dala od przytłaczającej energii Rose.

SŁONE LATO to nie tylko wakacyjny, saficki romans, ale przede wszystkim pełna napięcia walka wewnętrzna pomiędzy powinnością dorosłego dziecka a własnymi potrzebami. Z każdą minutą atmosfera robi się coraz bardziej gorąca, gdy w niepokojącej zależności kobiet eksponuje się toksyczność ich relacji.

‍

Tekst: Michał Sołtysek