HARVEST

W świecie, w którym uczestnictwo w dożynkach w Adamczysze z 1670 to spełnienie marzeń, my wybieramy prymarne, mistyczne obrzędy w filmie Anthiny Rachel Tsangari. Współproducentka greckiej twórczości Yorgosa Lanthimosa podjęła się adaptacji nagradzanej brytyjskiej powieści Jima Crace’a, w której naturalizm miesza się z poetyckością, a bezwzględna nowoczesność ściera się z umiłowaniem natury i wspólnotowością. HARVEST to przejmujący obraz bezimiennej wioski ze świetnie dobraną obsadą z Calebem Landrym Jonesem (nowa muza Luca Bessona) na czele.

Film Tsangari opowiada o zżytej wiejskiej społeczności, która jest niespętana dominującymi kodeksami kulturowymi. To wspólnota korzystająca z dobrodziejstw natury, samowystarczalna, nieodczuwająca inwazyjnych praktyk  pańszczyźnianych. Każdy obcy jest postrzegany jako potencjalne zagrożenie dla ich harmonii, natomiast outsiderzy podchodzą do ich obyczajów z pogardą. Wioską zarządza Charles Kent (Harry Melling), a jego prawą ręką jest Walter Thirsk (Caleb Landry Jones) – kiedyś jego przyjaciel z dzieciństwa, potem sługa, a teraz kopalnia wiedzy i łącznik między resztą społeczności. Dzięki swojej otwartości, mogą partycypować w obrzędach i życiu wiejskiej wspólnoty. Jednak wraz z pojawieniem się obcych, a potem Edmunda Jordana (Frank Dillane, którego zobaczycie również w ŁOBUZIE z sekcji First Things First), prawowitego, postępowego pana tych ziem, bohaterowie zostają wystawieni na próbę. Nowy zarządca uważa wieś za „żebraczą ruderę” i planuje gruntowne zmiany, aby stała się „złotodajną osadą”: od postawienia granic posiadłości po skierowanie jej na tory zbijania kapitału na dobrach naturalnych. Mieszkańcy wsi tracą zaufanie do Kenta i Thirska, kolejne nieporozumienia doprowadzają do eskalacji i sąsiad patrzy bykiem na sąsiada. 

Malowniczy obraz Tsangari doskonale ukazuje w pełnej krasie obyczaje wiejskiej wspólnoty o silnie ukonstytuowanej tożsamości. Jednocześnie HARVEST jest pełen interesujących kompozycji kadrowych i ziarnistych detali co przekłada się na wrażenie malowniczości świata zespolonego z naturą. To również opowieść o uprzedzeniach względem kobiet, sprowadzających je do postaci wiedźm, a także (nie)wykorzystaniu przywileju, aby nie przypatrywać się biernie destrukcyjnym zmianom pod płaszczykiem nowoczesności. 

‍

Tekst: Michał Sołtysek